Επίθεση από τον κ. Δήμου στη Φιλελεύθερη Συμμαχία;

Δυστυχώς οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να γράψω εγκαίρως για την ίδρυση της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας", στην οποία συμμετέχω (αν και δεν είχα τη χαρά να είμαι από τους πραγματικούς πρωτεργάτες). Αλλά φανταζόμουν ότι θα είχα τη δυνατότητα, εν ευθέτω χρόνω, να γράψω κάτι σχετικό. Δυστυχώς κάποιες εξελίξεις με πρόλαβαν.

Ο Νίκος Δήμου δημοσίευσε στο ιστολόγιό του ένα κείμενο, με το οποίο προδικάζει την αποτυχία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Της αποδίδει σφάλματα κυρίως στον επικοινωνιακό τομέα, επικρίνοντας την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος ως φλύαρη και θεωρώντας ότι ο τρόπος, με τον οποίον προβάλλονται οι θέσεις μας, θα μας απομονώσουν εξ αρχής από την ελληνική κοινωνία, στην οποία απευθυνόμαστε. Έκανε και κάποιες άλλες παρατηρήσεις, όπως ότι είναι προβληματικό που το νέο κόμμα δεν έχει ήδη ηγέτη (στη συνέχεια παρέθεσε κι ένα παλαιότερο κείμενό του σχετικά με τη συμμετοχή του στους "Φιλελευθέρους" και την κατάληξή τους). Το κείμενο αυτό ακολουθήθηκε από άνω των 250 σχόλια (ένα εξ αυτών και δικό μου), στα οποία αναπτύχθηκε πικρία και ένταση μεταξύ των σχολιαστών, υπήρχαν πολλές ειρωνικές, αλλά και ευθέως υβριστικές αναφορές, υπονοούμενα και έντονα απαξιωτική διάθεση από τους γράφοντες. Η αρχή έγινε με κρίσεις (θετικές και αρνητικές) για τους κ.κ. Μάνο και Ανδριανόπουλο και στη συνέχεια για το ποιοι είμαστε εμείς (και ποιος είναι ο κ. Δήμου που μας επικρίνει) και εάν, με τις ενέργειές μας αυτές, τελικώς προωθούμε ή καταβαραθρώνουμε κι άλλο τις φιλελεύθερες ιδέες και την όποια ελπίδα για ένα γνήσιο, φιλελεύθερο κίνημα στην Ελλάδα.

Πολλοί από τους ιδρυτές της Φιλελεύθερης Συμμαχίας θεώρησαν εαυτούς θιγομένους και απήντησαν σε έντονο ύφος, πολλοί άλλοι ανταπαντώντας μας θεώρησαν ψώνια, πριμαντόντες, άσχετους κ.λπ. Διατυπώθηκε, μάλιστα, και το αίτημα να λάβει επίσημη θέση το κόμμα (προφανώς επί του περιεχομένου του κειμένου του κ. Δήμου). Κάπου, μέσα σε όλα αυτά, χάσαμε την μπάλλα. Τι κίνητρα έχει ο κ. Δήμου για να γράψει το κείμενο, τι κίνητρα έχουμε εμείς για να συμμετάσχουμε στην ίδρυση του κόμματος (ένας σχολιαστής, μάλιστα, είπε ότι αποσκοπούμε σε διορισμούς σε δημόσιες θέσεις στο μέλλον), αν είμαστε ονειροπαρμένοι, απόλυτοι, αυταρχικοί, χωρίς επαφή με την κοινωνία κ.ο.κ.

Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, πέρα κι έξω από τα σχόλια που έγιναν:

1. Η "Φιλελεύθερη Συμμαχία" είναι ένα καινούργιο κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε ως αποτέλεσμα των ανησυχιών κάποιων ανθρώπων. Δεν βγήκαμε ξαφνικά να πούμε ότι αύριο θα αλλάξουμε την Ελλάδα. Έχουμε μέσα μας, όμως, κάποιες ιδέες που μας ενώνουν και κάποιες προτάσεις, που θεωρούμε ότι πρέπει να τεθούν στο δημόσιο διάλογο. Εκτιμήσαμε ότι ο μοναδικός τρόπος να γίνει αυτό ήταν να κάνουμε δικό μας κόμμα, το οποίο να εκφράζει ακριβώς αυτές τις θέσεις.

2. Πιστεύουμε πολύ έντονα στις απόψεις μας - και δεν τις υιοθετήσαμε επιπόλαια. Είμαστε πρόθυμοι να τις υπερασπιζόμαστε και εις θέσιν να επιχειρηματολογούμε υπέρ τους. Για την ορθότητα των περισσοτέρων από αυτές νομίζουμε ότι θα μπορέσουμε να πείσουμε κάθε καλόπιστο συνομιλητή. Όχι επειδή διαθέτουμε κάποιο ανώτερο πνεύμα, ρητορική δεινότητα, διαλεκτική πειθώ, αλλά διότι οι ίδιες ιδέες είναι πολύ δυνατές.

3. Δε βλέπουμε το λόγο να κρυβόμαστε ή να μην είμαστε πλήρως ειλικρινείς. Οι επικοινωνιακές σκοπιμότητες που επικαλείται ο κ. Δήμου στο βασικό του κείμενο και στα μετέπειτα σχόλιά του είναι μια παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψει - ωστόσο, δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να μας οδηγήσουν στο σημείο να κρύβουμε ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε. Και, καθώς η ανάγκη της εκφράσεως των πεποιθήσεών μας είναι τόσο έντονη, ακριβώς τέτοιου είδους παραχωρήσεις προς τη σκοπιμότητα αναιρούν το όλο εγχείρημα, του αφαιρούν το βασικό του θεμέλιο.

4. Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα - το πρώτο είναι το αυτονόητο, ότι δεν έχουμε σκοπό της ζωής μας να εκλεγούμε βουλευτές ή να καταλάβουμε κάποιο άλλο υψηλό αξίωμα. Το δεύτερο, όμως, που παραγνωρίσθηκε, είναι ότι είμαστε καθημερινοί άνθρωποι, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, που δε ζούμε στους γυάλινους πύργους, στους οποίους ζουν οι περισσότεροι που (εκλέγουμε να) μας κυβερνούν. Έχουμε σταθεί με τις ώρες στις ουρές στην Εφορία. Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε τη δημόσια συγκοινωνία, για να πάμε στην εργασία μας. Έχουμε ανησυχήσει, εάν η δουλειά μας θα πάει τόσο καλά, ώστε να μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι του επαγγελματικού μας χώρου. Όπως είναι αυτονόητο (ή μήπως δεν είναι;), δεν επικαλούμαι κανένα από τα παραπάνω ως προσόν που πρέπει να αναζητηθεί σε πολιτικό/ που μας κάνει καλύτερους πολιτικούς - μακράν εμού λαϊκιστικά υπονοούμενα, ότι, για να κυβερνήσει κάποιος, πρέπει να χρησιμοποιεί το λεωφορείο ή κάτι τέτοιο. Απλώς το αναφέρω, για να δείξω ότι έχουμε επαφή με την πραγματικότητα, ξέρουμε πού κινούμαστε, ξέρουμε ποιες αντιλήψεις και ποια εμπόδια καλούμαστε να ξεπεράσουμε, δεν κινούμαστε στον αέρα.

Στενοχωρήθηκα με την τροπή που πήρε ο διάλογος. Κάποια σχόλια με εκνεύρισαν κι εμένα (όπως ένα που έλεγε ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι μοναδική περίπτωση κόμματος, που διαλύθηκε εξ αιτίας ενός κειμένου σε ιστολόγιο). Ομολογώ επίσης ότι με στενοχώρησε και το ίδιο το κείμενο του κ. Δήμου (ίσως να μην έπρεπε), περιέχει μια απολυτότητα ως προς την άποψή του ότι το κόμμα θα αποτύχει (κι ας βάσει το ερωτηματικό στον τίτλο - έβαλα κι εγώ, το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;) που, κάπου, μου προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις (ίσως αυτό να οφείλεται και στο ότι θα ήθελα να είναι μαζί μας στην προσπάθεια αυτή). Αλλά πρέπει ακόμη και τέτοια κείμενα, αρνητικά για εμάς, να τα βλέπουμε ως αφορμή, ως πρόκληση να πείσουμε κι αυτούς που, μολονότι διαφωνούν με τις μεθόδους μας, αν και συμφωνούν με τις βασικές πολιτικές μας αρχές, να μας στηρίξουν παρ' όλα αυτά.

Εν πάση περιπτώσει, το μόνο που κάναμε ως τώρα ήταν να ιδρύσουμε το κόμμα. Το στοίχημα είναι μπροστά μας. Οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών που έχουμε οι ίδιοι για τους εαυτούς μας.