Παπαντωνίου

Η αλήθεια είναι ότι, όπως πολύς κόσμος, δεν πολυχώνεψα ποτέ τον Παπαντωνίου, λίγο το χαμόγελό του, λίγο το στυλάκι του, αυτή η αυταρέσκεια, τον καθιστούσε αντιπαθή. Ωστόσο, η αποπομπή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα το ΠΑΣΟΚ, επειδή διετύπωσε άποψη αντίθετη με αυτήν του παλαιολιθικού κρατικιστικού ρεύματος, είναι ενδεικτική μιας επικίνδυνης στροφής του ΠΑΣΟΚ στο λαϊκισμό και τη μπουρδολογία που είχε εγκαταλείψει, σε σημαντικό βαθμό, επί Σημίτη και, φαινομενικά, επί Γ. Παπανδρέου.

Θυμάμαι τι έγινε όταν ο Αλέκος Παπαδόπουλος δήλωσε ότι δεν πρέπει να χορηγούνται συντάξεις σε πρόσωπα κάτω των 60 ετών - ή τον Φλωρίδη, ο οποίος επεσήμανε ότι το σουηδικό μοντέλλο περιέχει και μεγαλύτερη ελευθερία στις απολύσεις, σε σχέση με την Ελλάδα. Τι άκουσαν άνθρωποι, οι οποίοι είπαν κάποια στοιχειώδη, απλά πράγματα (όπως και ο τίτλος του ηλεκτρονικού ημερολογίου που διαβάζετε).

Μπορεί να είχαν άδικο (προσωπικά νομίζω ότι έχουν δίκαιο), αλλά η αντιμετώπισή τους ήταν ενδεικτική: κανένα ουσιαστικό αντεπιχείρημα, παρά μόνο κραυγές ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα, το κεφάλαιο κ.λπ. Φοβάμαι ότι οι επιλογές στις επόμενες βουλευτικές εκλογές στενεύουν δραματικά.