ΑΕΚάρα!

Ο γράφων είμαι δεδηλωμένος οπαδός του Άρη Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, όταν οι ελληνικές ομάδες ("ελληνικές" = ΠΑΕ που έχουν την έδρα τους στην Ελλάδα) έχουν καλά αποτελέσματα, χαίρομαι - ακόμη περισσότερο, μάλιστα, όταν κατά τα τελευταία λεπτά ενός αγώνα κατορθώνουν να ανατρέψουν το μέχρι τότε αποτέλεσμα. Ειδικά μ' ενδιαφέρει η πορεία της ΑΕΚ και σε σχέση με το στυλ διοίκησης που εφαρμόζει ο Νικολαΐδης.

Υπενθυμίζω ότι όταν ανέλαβε ο Νικολαΐδης η ΑΕΚ ήταν στα όρια της χρεωκοπίας. Η αίτησή της για υπαγωγή στο άρθρο 44 του ν. 1892/1990 απορρίφθηκε, το καλοκαίρι του 2004 (αν θυμάμαι καλά) φαινόταν ότι η ΑΕΚ θα διαλυόταν. Όμως με μια σειρά από μεθοδικές κινήσεις, με αποφάσεις οι οποίες ελήφθησαν με επιχειρηματικό πνεύμα (ποιος θα το περίμενε από τον Ντέμη;), τα πράγματα σιγά-σιγά έστρωσαν. Και η διαφαινόμενη, πλεόν, συμμετοχή της ομάδας στους ομίλους του Champions League θα βοηθήσει πολύ τα οικονομικά της ομάδας.

Μια παρόμοια κίνηση γίνεται στον Ηρακλή από τη διοίκηση Σπανουδάκη - Παπαζαφειρίου. Η διοίκηση αυτή παρέλαβε τεράστιες οφειλές προς παίκτες, Εφορία και ΙΚΑ και σταδιακά τακτοποιεί τα οικονομικά. Αυτό προϋποθέτει, στην περίπτωση του Ηρακλή, και την πώληση κάποιων παικτών, αλλά μην ξεχνάμε ότι, όταν ανέλαβε η σημερινή διοίκηση, είχε ήδη αποκλεισθεί με νόμο η δυνατότητα σε Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες να καταφεύγουν στη διαδικασία του άρθρου 44.

Κοινό σημείο και στις δύο προσπάθειες είναι η κακόβουλη αντίδραση των οργανωμένων οπαδών προς τη διοίκηση (στην περίπτωση του Ηρακλή αντιδρά και ο Γ.Σ.). Οι οργανωμενοι θίγονται, καθώς το περίεργο status συνδιοίκησης μιας ΠΑΕ από ιδιοκτήτες και οπαδούς που υπήρχε στις ομάδες αυτές ανατράπηκε. Πρόκειται μάλιστα για ένα καθεστώς, από το οποίο κάποιοι άνθρωποι έβγαζαν άνομα κέρδη - χαρακτηριστικό είναι ότι οι οργανωμένοι σύνδεσμοι αγόραζαν ειδικά εισιτήρια με μειωμένες τιμές (από το 2005 οι ειδικές τιμές απαγορεύθηκαν νομοθετικά) και τα πωλούσαν στους φιλάθλους, καρπούμενοι τη διαφορά. Ήταν χρήματα μαύρα, αφορολόγητα, και αποκτούμενα χωρίς καμμία δουλειά και κανένα ρίσκο. Η συνδιοίκηση, δηλαδή, σήμαινε ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούσαν να είναι επαγγελματίες "συνδεσμίτες" και να βγάζουν άκοπα περισσότερα χρήματα από πολλούς εργαζομένους.

Σε επόμενο post θα θίξω την ανάμειξη ερασιτεχνικού - επαγγελματικού αθλητισμού.