Tuesday, August 21, 2007

Ο Πρωθυπουργός και η εθνική ομοψυχία

Στην απίθανη διπλή αιτιολογία για τις πρόωρες εκλογές (προϋπολογισμός και αποφυγή πολιτικής οξύτητας) διακρίνουμε μιαν όψιμη αγάπη του Πρωθυπουργού για την εθνική ομοψυχία. Δεν θα ακολουθήσει, λέει, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (και, πιστεύω, εννοεί και την υπόλοιπη αντιπολίτευση) στο δρόμο της πόλωσης και της οξύτητας. Δηλαδή η κριτική για τις ψηφοθηρικές πρακτικές της κυβερνήσεώς του, επειδή είναι οξεία, πρέπει, κατά τον ίδιο, να αποφεύγεται. Ο ίδιος, φυσικά, είναι υπόδειγμα πολιτικής αυτοσυγκράτησης, ειδικά όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση ("αρχιερέας της διαπλοκής" ο πολύ ελαφρύς χαρακτηρισμός που απέδωσε στον κ. Κ. Σημίτη).

Η παρούσα κυβέρνηση απετέλεσε, σε πολλά θέματα, κακέκτυπο του παπανδρεϊκού κράτους- είναι χαρακτηριστικό ότι, στις δικαιολογημένες αντιδράσεις για τη βουλευτική υποψηφιότητα του Αρχηγού του Γ.Ε.ΕΘ.Α., η απάντηση εκ μέρους της κυβερνήσεως δεν ήταν παρά υπενθύμιση του φαινομένου Λυμπέρη: επαναφορά από την αποστρατεία και τοποθέτηση ως Αρχηγου Γ.Ε.ΕΘ.Α. μέλους της Κ.Ε. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (το ρόλο του Ναυάρχου Λυμπέρη στα Ίμια τον θυμόμαστε καλά, νομίζω) από την κυβέρνηση Παπανδρέου το 1994 ή 1995. Που σημαίνει ότι: αφού έγινε το 1994 (ενν. η εμπλοκή ανωτάτου στελέχους των Ενόπλων Δυνάμεων στην κομματική πολιτική) από τη δική σας κυβέρνηση, δικαιολογούμαστε να το κάνουμε κι εμείς. Και μη διανοηθείτε να οξύνετε τα πνεύματα φέρνοντας αντιρρήσεις.

2 comments:

Anonymous said...

Ο Καραμανλής είναι χυδαίος πρωθυπουργός....

δες: www.hellenicdynamism.blogspot.com

Ulixes said...

Το ότι η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί κακέκτυπο του παπανδρεϊκού κράτους δεν είναι σύμπτωση. Την τελευταία εικοσαετία το κριτήριο των ψηφοφόρων για την επιλογή κυβερνήσεων ήταν η ομοιότητα με το αρχέτυπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. των αρχών της δεκαετίας του 1980. ΄Οποτε κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα αποκλίνει από τα ιδανικά και τη γλώσσα αυτού του μοντέλου (από ανάγκη, από συγκυρίες ή, σπανιώτερα, από εντιμότητα) μαυρίζεται πανηγυρικά. ΄Οπως είπε και ένας από τους κύριους εκφραστές της mainstream λαϊκής πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα, ο Λάκης Λαζόπουλος, "το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι το κόμμα της καρδιάς μας". Φυσικά, ΠΑ.ΣΟ.Κ εννοεί το "real thing" και όχι το "νέο" ή "εκσυγχρονιστικό" ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Δεν είναι τυχαίο το ότι στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ο Στέφανος Μάνος βρέθηκε να συνεργάζεται με το κόμμα που έχανε, αφού όπως είναι φυσιολογικό συγγένευε ιδεολογικά περισσότερο με το κόμμα που απείχε περισσότερο από το αρχέτυπο του κλασσικού ΠΑ.ΣΟ.Κ., παρά με αυτό το οποίο προσέγγιζε το κλασσικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο κάθε προσπάθεια για ανανέωση στην πολιτική σκέψη και πολιτική πρακτική στην Ελλάδα, και ειδικά με φιλελεύθερες ιδέες, μοιάζει με κήρυγμα υπέρ της Everton σε σύνδεσμο φίλων της Liverpool (για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα συναισθηματικά απομακρυσμένο από το ελληνικό κοινό).
Πάντως χαίρομαι που κάθε μερικά χρόνια βρίσκεται κάποιο κόμμα το οποίο δεν συμμετέχει στον διαγωνισμό ομοιότητας με το κλασσικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι λύσεις που προτείνει είναι αυτές που πιστεύει ειλικρινά πως είναι οι καλύτερες με βάση συγκεκριμένα χειροπιαστά στοιχεία.