Αγώνας, αγώνας, αγώνας διαρκείας

... είναι η απάντηση στην Υπουργό Παιδείας.

Και πώς εξειδικεύεται ο αγώνας; Με πορείες, καταλήψεις, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ακόμη και με καταστροφές. Κατεβαίνουμε στους δρόμους και νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε. Ξέρουμε ότι, αν τα πράγματα σκουρήνουν, θα καταφύγουμε στο χώρο του Πανεπιστημίου, όπου δεν μπορεί να μας αγγίξει κανείς. Θυσιάζουμε κυρίως ξένα αγαθά στον "αγώνα" μας αυτόν - τη δυνατότητα των άλλων να μετακινηθούν ή να κάνουν μάθημα (ή να εξετασθούν/ να λάβουν το πτυχίο τους). Αλλά νομίζουμε ότι έτσι αλλάζουμε τον κόσμο - αυτό μας γεμίζει, μας κάνει να νοιώθουμε σπουδαίοι. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του "αγώνα" αυτού είναι η μαζικότητα - όχι πως η συμμετοχή στις αγωνιστικές εκδηλώσεις είναι μαζική, αλλά έτσι παρουσιάζεται κι έτσι έχει το νόημά της, συμμετέχουμε στο λαό που ορθώνει το ανάστημά του στην κατεστημένη εξουσία, τον κυρίαρχο λαό που οφείλουν να σέβονται οι κυβερνώντες, συχνά κρυβόμαστε στην ανωνυμία που μπορεί να μας προσφέρει η μάζα (στις σπάνιες, πλέον, περιπτώσεις, που υπάρχει περίπτωση να ζητηθεί ευθύνη για κάποιο αδίκημα που διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια των "αγώνων"). Αγώνας χωρίς ουσιαστική προσπάθεια, χωρίς θυσία, χωρίς, έστω, διακινδύνευση, το σπουδαιότερο χωρίς ευθύνη. Από ποιους έχει ζητηθεί ο λόγος για τις καταστροφές υλικών, την ταλαιπωρία που υφίστανται συνάνθρωποί μας, την κατεστραμμένη καριέρα του φοιτητή που δεν μπόρεσε να λάβει εγκαίρως το πτυχίο του.

Υπάρχει όμως κι άλλος αγώνας, ο πραγματικός, αυτός που κάνουν καθημερινά πολλοί άνθρωποι, κάποιοι από αυτούς και αναγνώστες της στήλης. Είναι η προσπάθεια που καταβάλλουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στη δουλειά τους, στις σπουδές τους, στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους. Είναι αγώνας, ο οποίος οδηγεί σε καθημερινές εξετάσεις, είτε ακαδημαϊκές, είτε επαγγελματικές, είτε ανθρώπινες. Και έχει αγωνία, η οποία εκτείνεται από την αναζήτηση της ποιότητας της δημιουργίας (και μόνο δευτερευόντως του υψηλού βαθμού) μέχρι την εξασφάλιση του επιουσίου και την πληρωμή των λογαριασμών, την επιβίωση σ' ένα ξένο και, ενίοτε, εχθρικό περιβάλλον, την αντιμετώπιση αντιξοοτήτων αναμενόμενων και αναπάντεχων. Και ο έλεγχος, οι εξετάσεις, πολλές φορές δεν γίνεται από άλλους, αλλά από τους ίδιους τους αγωνιστές - αυτούς που θα χάσουν τον ύπνο τους αν η εργασία δεν ήταν καλή, αν οι πελάτες δεν προσήλθαν, αν ο μισθός δεν αυξήθηκε.

Ίσως κάποιοι από τους αναγνώστες αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στους αγωνιστές αυτούς - τους αφιερώνω με απέραντο σεβασμό τη δημοσίευση αυτή. Και τους εύχομαι, όσο πιο δυνατά μπορώ να ευχηθώ, να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους.