Επαγγελματικός - ερασιτεχνικός αθλητισμός, ερώτημα 1ο.

Ένα ακόμη τραγικό περιστατικό, το οποίο δυστυχώς οδήγησε στο θάνατο ενός ανθρώπου, συνέβη την περασμένη εβδομάδα. Με αφορμή τη σύγκρουση οργανωμένων (σύμφωνα με το ρεπορτάζ) οπαδών άρχισαν οι αναλύσεις και αναζητήθηκαν οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κακή κατάσταση στον αθλητισμό.

Προσωπικά αμφιβάλλω εάν η σύγκρουση της περασμένης εβδομάδας μπορεί να αποδοθεί στην κατάσταση του αθλητισμού ή εάν περισσότερο αντανακλά άλλα, δυσάρεστα κοινωνικά φαινόμενα. Πάντως ένα από τα ζητήματα που άνοιξαν είναι και η ανάμειξη ερασιτεχνικού κι επαγγελματικού αθλητισμού. Με το παρόν post θα ανοίξω, ελπίζω και με συμμετοχή δική σας, μια συζήτηση για τη μορφή του αθλητισμού, εάν και κατά πόσον δικαιολογείται να είναι υπό την επίβλεψη του κράτους, εάν θα πρέπει να διαχωρισθεί ο ερασιτεχνικός από τον επαγγελματικό αθλητισμό, πόσο ένας τέτοιος διαχωρισμός μπορεί να επηρεάσει τα φαινόμενα βίας στους αθλητικούς χώρους κ.λπ.

Αρχίζω με ένα βασικό ερώτημα: πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον αθλητισμό αποκλειστικά σύμφωνα με το αρχαίο ρητό "νους υγιής εν σώματι υγιεί", δηλαδή την προσπάθεια για πνευματική ανύψωση μέσω της σωματικής ασκήσεως, ή και ως θέαμα, το οποίο προκαλεί πάθη (με την καλή και κακή έννοια), αλλά και συνάμα αποτελεί διασκέδαση, έναντι της οποίας μπορεί να ζητηθεί αντίτιμο; Υπάρχει έδαφος συνύπαρξης και παράλληλης λειτουργίας και των δύο αντιλήψεων;

Ξεκαθαρίζω, εν συντομία, την προσωπική μου θέση: ο αθλητισμός μπορεί να αξιοποιηθεί και με τους δύο τρόπους - μπορώ να στέλνω το παιδί μου να γυμνάζεται, ώστε να αναπτυχθεί καλύτερα σωματικά, να διδαχθεί την άμιλλα, να αναπτύξει σωματικά προσόντα και πνευματικές αρετές. Παράλληλα, δέχομαι να πληρώσω εισιτήριο (σε λογική τιμή), για να παρακολουθήσω ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα σε ομάδες, που παίζουν ποδόσφαιρο κατά τρόπο που μου αρέσει (το ίδιο ισχύει και για τα άλλα αθλήματα). Αποδέχομαι, αντίστοιχα, τη δυνατότητα όσοι συμβάλλουν σ' αυτό το θέαμα, να αμείβονται αναλόγως. Δεν βλέπω γιατί το ένα να αποκλείει το άλλο.

Ωστόσο, πιστεύω ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο πότε έχουμε τη μία μορφή αθλητισμού (την ερασιτεχνική, την, ας την πούμε, "καθαρή"), και πότε την άλλη, τον αθλητισμό-θέαμα. Και οπωσδήποτε ότι η δεύτερη είναι διαδικασία καθαρά επιχειρηματική, όπως (θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται) η παράσταση από ένα επαγγελματικό θεατρικό θίασο ή από ένα μουσικό σύνολο. Και, ενώ στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, εφ' όσον του προσδίδουμε και παιδαγωγική αξία, να μπορεί να δικαιολογηθεί, υπό κάποιες συνθήκες, η κρατική παρέμβαση, στον επαγγελματικό το κράτος πρέπει να μένει εντελώς απ' έξω. Οι παρενέργειες της κρατικής παρέμβασης στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι αντικείμενο για το επόμενο post. Μέχρι τότε, περιμένω τις δικές σας απόψεις για το γενικό ερώτημα.